Veloğun Gülüzarın Karaman memleketdeyken çok kumar oynardı.Annesi rahmetli Gülizar abula bu olayı hiç bilmezdi....
Okulların açılacağına yakın bir pazartesi günü Gülizar abula oğlu Karamana bir siğır veriyor...
Git oğlum bunu sat çocuklara okul kıyafetleri al diye... Karaman siğırı getirir çarşıya satar parayı alır gider ogün hepsini kumara verir, gelir köye annesine, annecığım sığırı getirdim pazara çaldırdım onu çok aradım bulamadım der ...
Rahmetli Gülizar abla başlar söğmeye beddua etmeye,Karamanda annesine,anneciğim ben onu çalanı mutlaka bulacağım sen merak etme der,Gülüzar abla da bu yalana kanar ve hergün sorar,tabiki aynı cevabı alır....bulamadım ama peşini biramayacağım anne sen merak etma..... der . Tabiki bugüne kadar hiç bulamamıştırya.
Bu olayı köyde herkes duyar ve alay konusu olur. Karaman birgün kahvenin yanına gelir Hurmacının Yaşar onu görür,(yaşarı biliyorsunuz biraz zor konuşur) ve onunla dalga geçmek ister.
Konuşmalar şöyle..........
Yaşar :------- Kağaman buldunmi siğırı.
Karaman:---- Buldum yaşar buldum.
Yaşar :------- Nerede buldun oni kağaman.
Karaman:---- (yaşarın annesini kastederek) Hanifenin havanın altında buldum oni yaşar .
Yaşar : ----- (biraz durduktan sonra annesine söğüldüğünü fark edince)E. Kağaman koyayım aburağın a...mına . der.
Anlatan:Ahmet DEMİR