Çok eskilerden topal mustafaın Hasan-Ahmet-Mehmet kardeşler İstanbula çalışmaya giderler,o zamanlarda ulaşım zor olduğu için gidip gelmeler yotu,kurbetçiler çok uzun zaman kalıp iş bitince kesin dönüş yaparlardı.bu üç kardeş kurbette yaklaşık 2 yıl kaldıktan
sonra memlekete dönmeye karar verirler,gelirler limana vapura binmek için ,sağa sola bakarken uyanık birinin dikkatını çeker,uyanık onlara amca yolculuk nereye der onlarda vakfıkebire derler,uyanık rıtımda bulunan bir gemiyi gösterek bak bu gemi benim 2 saat sonra kalkacak bakarsın yer olmaz şimdiden yerinizi alın der,oy allah razı olsun kaç lira derler o zaman adam başı bir miktar para verirler ,uyanık parayı alınca amca tam iki saat sonra burda olun hiç bekleyemem sıkıntı olmasın der ve tam gidecek rahmetli Hasan aga oğlum allah senden razı olsun yalnız habu çantalarımızı koyalımda bize yük olmasın der uyanık yan kesici tamam amca geminin kenarına asın onlar bir şey olmaz der,kardeşler hep biribirine bakarak yahu ne iyi insana çattık derler o arada Hasan aga oğlum habu paramuzida verelım sağa bakarsın çaldırırık onları giderken verirsin onlari bize der tabaik yan kesicinin arayıpta bulamıyacağı bir yem uyanık yan kesici bunların hepsini alıp toz duman olup gider.Olay bu şekilde biter rahmetli Ahmet aga bu olayı sordum ve bana allah yine ondan razı olsun paramızın hepsini almadı bakarsın acolursunuz der ve bize o zaman bir miktar para verdi der.
Şu anda hayatta olmayan Hasan ve Ahmet agaya buradan rahmet diliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder